I don't need therapy, I just need to spend time with my sewing machine

Al snel ging ik op zoek naar mooie stoffen en wilde ik meteen kleertjes maken voor Flynn. Flynn is ons 3-jarig zoontje. Onze jongste...we noemen hem, Adhemarke :-).
Ik had eigenlijk in gedachten dat ik originele dingen wou maken.
Ik heb een beetje een allergie aan spullen die iedereen draagt. Een gezoek in school achter de muts, de handschoenen, de jas, de trui, de boekentas...die van iedereen kon zijn. Eigenlijk kwam dus het naaien goed uit voor mij. Unieke kledingstukken, een leuke hobby en therapie. :-)
Dat was en is het nog steeds. Dit is dus ook één van men favoriete uitspraken:



Naaien is enorm ontspannend voor mij. Zo kan ik even weg uit de dagelijkse sleur, het dagelijks gezeur, gewoon even tijd voor mezelf.
Mijn lieve man, Didier, stond voor 200 %  achter mijn ideeën en soms rare ingevingen en ging voor mij een schoon naai atelier maken in onze veranda. Het dat zag er zo uit: Ik was zo content dat ik ook eens "iets" voor mezelf had.





Ik heb nu veel plaats. Ik kon nu echt beginnen.
Mijn zoektocht kon verder gaan naar: patronen en stoffen.
Ik naaide dus vooral eenvoudige (maar originele) kleertjes voor onze kleinste.

Een hoodie die ik maakte met een gratis patroon.
https://www.facebook.com/groups/621201587935844/?fref=ts
Er zitten veel schoonheidsfoutjes in, maar de trui is wel leuk, en ze was toen ook best wel moeilijk. Hoe moest ik in godsnaam een kap in die trui zetten. Maar na veel puzzel-en denkwerk was het me toch gelukt. Mijn concentratie- en denkvermogen was op dat moment nog ver te zoeken.
Toch zette ik door. Ik wilde dit niet opgeven. Ik ging verder...
Zo maakte ik dan ook maar een nieuwe kleuterboekentas voor Flynn. ook één van men eerste projectjes waar nog wat foutjes inzitten, maar veel belangrijker...NIEMAND heeft zo'n boekentas.
Dus...geen gezoek naar de juiste boekentas.